Ma28 jan 2013 - 'ergens in de lucht ri ZuidKorea

....langzaam gingen er steeds meer raamluikjes open... steeds meer mensen gingen weer gamen of film kijken....de kar met koffie kwam al langs... het was zo rond 10.00 uur in de morgen ergens in de lucht in een boeing 747 richting Zuid Korea. In Nederland was het nu dus 8 uur vroeger....
wakker worden, we kregen weer een maaltijd, een lekker koreaans ontbijtje (ehum). Mijn ogen moeten wennen aan het licht, eigenlijk wil ik wel slapen maar ja, het is nu opeens al morgen (koreaanse tijd 10,00 uur) Ik begin met het lekkerste, een heerlijk stuk kruidkoek, bakje vlees met saus, groente met doperwten (jakkes), rijst en salade.
Mazzeltje gehad met mijn ketting omdat ik deze in het toilet had opgehangen snachts, ik had het nl. zooo warm en benauwd dat ik een ondershirt heb uitgetrokken en daarom mijn ketting had opgehangen...midden in de nacht ben je niet meer zo helder, dus vergeten om te doen, paar uur later werd er omgeroepen dat er iemand een ketting daar had opgehangen... ja ja ik dus, en mocht naar voren komen.
Om 13.15 uur (korea-tijd) zijn we geland op Incheon airport. perfecte vlucht gehad gelukkig. aparte weg naar de aankomsthal, we moesten weer in een treintje om onze bagage op te halen. daar op zoek naar de welkomstbalie van special olympics.
Hier kregen we papieren voor het bijwonen van een receptie speciaal voor familieleden incl. diner. en we kregen onze kaarten voor de openingsceremonie op dinsdaf. Jammergenoeg kregen we maar 2 kaarten omdat er meer aanmeldingen dan plaatsen waren. Degenen die met 3 of meer familieleden zijn gekomen kregen allemaal maar 2 kaarten! snik, we gaan er juist naar toe om ook dit festijn mee te maken. we gaan nog proberen er wat aan te doen op dinsdag 29 jan, maar ben bang dat het niet gaat lukken.
wij worden dan in een grote hal gezet met schermen waarop we de opening kunnen zien, helaas het is niet anders......
Daarna geld gewisseld en richting de parkeerplaats, waar een niet-engels sprekende jongeman al 2 uur in de auto op ons zat te wachten. met handen en voetenwerk hebben we het adres in de navigatie gekregen. we schrokken nog wel even omdat er een loeigrote gastank achter in de auto lag.
Gelukkig pasten onze koffers en handbagage er maar net in..pfff. We gaan en route met deze zilvergruize kar (hyunda). eerst nog even de parkeerkosten betalen van de man die 2 uur heeft zitten wachten, ook dat nog. daarna de weg op gegaan, jeetje wat een wir war van borden, je snapt er echt helemaal geen snars van, echt alleen maar rare tekens die niet te achterhalen zijn. de navigatie doet het nog niet goed dus we gaan er maar af bij een lpg station om het nog even te vragen en om meteen gas bij te tanken, hij kan maar vol zitten.
De koreanen zijn echt heel vriendelijke, behulpzame, rustige mensen, navigatie doet het inmiddels en we gaan op weg. Het is 210 km over diverse highways, met tol, ja ook dat kennen ze hier. waarbij we uiteindelijk uit kwamen bij de afrit van een provenciale weg die naar ons hotel wees. Inmiddels was het pikkedonker, opeens was er sneeuw op de weg, en er was geen verlichting op de wegen. Het laatste weggetje van 1.5 km was zo vol met sneeuw dat we deze weg bijna niet konden rijden, met vele ups en downs, Hans had het zweet in zijn handen staan, nou en dat gebeurt niet vaak, dus dat wil wel wat zeggen.
Godzijdank zijn we rond 19.00 uur goed aangekomen bij ons Elf pension. Het was wel een prachtig gezicht toen we dit resort zagen liggen... honderden lampjes en een sprookjesachtig resort dook op in de middle of nowhere midden in de bergen. echt prachtig.
Chang, de manager verwelkomde ons en liet ons kennis maken met zijn 2 huskie honden. Prachtige beesten. sleuteltje mee, auto uitladen en bedtijd.
We komen binnen, het eerste wat opvalt is de warmte van de vloerverwarming, heerlijk. keuken/kamer, koelkast, nette badkamer met douche, slaapkamer met een twee persoons matras. wat missen we nu? waar is het bed van Oscar? zoeken zoeken in alle hoeken. We openen een kast en komen werkelijk niet meer bij van het lachen. Chang had al gezegd dat hij voor Oscar een koreaans bed had....in de kast lag een opgevouwen dekentje, dat wij normaal gesproken over ons heen leggen..je begrijpt het al, dat was dus zijn hele bed...
we maken Oscar duidelijk dat het helaas niet anders is en dat hij er maar het beste van moet maken (maar wat zal hij het weer waarderen als hij in zijn eigen echte bedje ligt).
Inmiddels was het 21.00 uur geworden en doken we ons bedje in want onze ogen vielen dicht.........