VR 1 februari - De 1e ski-wedstrijd vindt plaats!

Ons dit keer een beetje verslapen, dus het werd ffe stressen om op 08.30 uur klaar te staan, maar gelukt en goodmorning Dave!
Het regende verschrikkelijk, dat was een hele verrassing. Die regen en een temperatuur van 1 graden boven nul zorgen op sommige plaatsen voor spiegelgladde wegdelen. Jullie begrijpen het al, glibberend naar beneden de berg af, af en toe door plassen van 40 cm diep; indiana jones part 2.
Dave afgezet bij het Alpensia resort want hij ging vandaag de family tour doen. Daarna doorgereden naar de Alpine skipiste.
Bij het oprijden van het resort viel meteen 1 ding op, we konden de auto op het parkeerterrein bijna onderaan bij de finish parkeren. Het leek wel uitgestorven, en dat terwijl
binnen een half uur de wedstrijden zouden moeten beginnen. wat blijkbaar iedereen al wel wist maar wij nog niet, is dat de wedstrijden voor die dag vanwege de hevige regenval waren afgelast. Na deze teleurstelling eerst maar even een bakkie koffie gehaald en de plannen voor die dag besproken.
Terug naar het Alpensia resort gereden om daar bij de family desk informatie over bezienswaardigheden in de direkte omgeving. Vriendelijk als ze zijn, engels spreken ze amper, dus dat werd weer handen en voeten werk. Toch iets spectaculairs gevonden maar dat bleek op 2 uur rij-afstand te liggen, toch maar ffe verder gezocht en opeens viel mijn oog op een soort birdhouse (vogelinstituut waar shows worden gegeven). Dit sprak Oscar zeker aan!
Het zou een ritje zijn van 3 kwartier naar Jinbu-myeon. Tijdens het inwinnen van informatie raakten we in gesprek met ouders van een belgische deelnemer, ook een skieer.
Ook deze mensen waren verrast door het afgelasten van de wedstrijd en waren ook aan het bedenken hoe ze de dag verder zouden gaan invullen.
Uiteindelijk samen op pad gegaan naar de vogelschool.
Bij het in het navigatiesysteem invoeren van adresgegevens was alles in de folder zo goed beschreven dat dit in de engelse taal niet mogelijk leek. Een koreaantje aan zijn jasje getrokken die voor ons de adresgegevens wel wilde invoeren. helaas was zijn engels zo slecht dat we eerst het navigatiesysteem moesten instellen op koreaanse taal, voordat
hij met pijn en moeite kon intoetsen. tja en dan kunnen wij het niet meer lezen, en probeer die niet engels sprekende koreaan maar eens uit te leggen dat hij het navigatie systeem in het engels moet terugzetten. al met al gelukt maar heeft wel enige tijd in beslag genomen. pfffff
Tijdens de heenreis hadden we sochtends bij het laatste kruispunt al een enorme smerige vislucht waargenomen. al pratende kwamen we erachter dat hier in zuid korea uit Rusland geimporteerde en door Noord korea opgeviste pollak in de open lucht gedroogd werd. zolang het vriest niets aan de hand maar bij temperaturen boven nul en regen komt daar een meur vandaan....
echt logisch is het niet, om op een stuk grond pal naast de afrit van de snelweg, deze vis in de open lucht te drogen. maar goed, ook dit zal wel weer een koreaanse lekkernij zijn, wij wagen ons er niet aan.
Tijdens de rit met de belgen naar de birds hoorden we dat 1 van de deelnemers aan een vermoedelijke voedselvergiftiging is overleden.
ook dat soort dingen kunnen blijkbaar hier gebeuren, sterker nog, tijdens de treincruise heeft een deel van ons NL team ook een lichte voedselvergiftiging opgelopen, en ze zijn er flink
ziek van geweest.
Na de auto te hebben geparkeerd bij het birdhouse, gingen we naar binnen. aan de buitenkant leek dit op een vervallen koreaanse woning en binnen werd dat dus bevestigd.
een royale woonkamer met een smerige houten vloer, een paar tafeltjes en stoeltjes aan de ene kant, met daar tegenover 4 kooien met daarin een aantal valkparkieten, agaponnessen, kakketoes.
langs de andere wand een paar tafels met daarop 4 kooien met parkietjes in allerlei kleuren en een operazangeres. de birdman (een soort jezusfiguur op sandalen met bril)liet ons binnen en schreeuwde naar de operapagagaai, 123 en het beest begon spontaan een operadeuntje te fluiten. heus waar, er zat geen gleufje in zijn rug waar een muntje in moest, het beestje leefde echt. na 6.000 won per persoon te hebben betaald (4.50 euro) kregen we allemaal een handje voer en konden de valkparkietjes gaan voeren. beesten kwamen bijna door de tralies heen want ze hadden volgens ons al zeker 3 dagen niet te vreten gehad.
Na een paar handjes voer aan die beesten te hebben gegeven wenkte de birdman ons en mochten wij voor de witte kakketoes gaan staan, hij had er inmiddels een derde bijgehaald.
op zijn hurken voor de kooien, riep hij wat koreaanse kreten naar de vogels die hetzelfde terug zeiden, wie aan wie nu wat heeft geleerd snappen we nog steeds niet want die beesten reageerden
redelijk intelligent. elke kakketoe had zijn eigen specialisme, de rechtse eindigde zijn zinnetje met I love you, de middelste kon dansen en de linker tilde zijn vleugel op als je met je vinger als een pistool naar hem wees en pang riep. na dat allemaal een keer te hebben voorgedaan mochten wij dit zelf gaan doen.
na verloop van tijd trok hij 1 kooideurtje open, trok hij het beest eruit en zette deze op een stokkie. truukjes als pootje geven, koppie in hand neerleggen en dansen, eindigde de birdman met het
uit zijn mond laten eten van een zonnepit. toen was het de beurt aan Oscar, alles deed ie en zelfs het uit zijn mond laten eten van een zonnepit. de meegereisde belgen en een koreaans gezin keken hun
ogen uit dat Oscar dat durfde. Oscar vond het super. toen was het hek van de dam, ook de linker kakketoe moest eruit en die mocht je tijdens het voeren aaien. Oscar aaide hem, gaf hem voer en Hans aaide
hem over zijn vleugel, althans een poging daartoe. Het klerebeest hing gelijk aan zijn vinger....auauauau
Als een duveltje uit een doosje trok de birdman uit een soort donkere kast een ara te voorschijn. nou stond er in deze kamer ook al, op dezelfde manier als de polak ingedroogde ara, maar deze leefde
nog volop. bij iedereen mocht ie op de schouder zitten voor een foto. wat je al niet krijgt voor deze entreeprijs, en toen kwam het slotstuk.
2 parkietenkooien met een inhoud van 30 a 40 van die beestjes, werden geopend en iedereen kreeg een handje parkietenvoer. alsof je duiven aan het voeren bent op de dam, vieze klerezooi op de grond,
uitgehongerde parkieten op je hand, hoofd en waar nog meer, maar het was een spektakel. Uiteindelijk moesten al die beestjes weer de kooi in, onze birdman was zo snel dat hij de rondvliegende parkietjes
zo uit de lucht vandaan greep. op een enkele slimme parkiet na lukte dat. toen kwam de birdman pas echt in actie, met een visnetje aan een stokje sprong hij al schreeuwend door de kamer heen om de overgebleven
parkietjes uit de lucht te vissen, maar dit had hij blijkbaar vaker gedaan.
toen viel ons oog op het bordje van een papegaai op een fietsje, dat stukje van de show hadden we nog niet gezien. maar wat bleekde papegaaien hadden blijkbaar een rustdag, of we morgen wilden terugkomen.
dat ging natuurlijk niet, na veel aandringen, handen en voeten werk, duidelijk gemaakt het was nu of nooit, toch een Ara op een fietsje zien fietsen. hij kwam vooruit maar niet zo snel. tijdens de show gaat
het sneller maar ja hij had nu een rustdag.
na dit overweldigend succes hebben we het birdhuis gelaten voor wat het is en zijn we verder gegaan. Bij het instappen moesten we even het adres van het alpensia opnieuw als bestemming kiezen, er stonden alleen maar koreaanse tekens. met 1 herkenbare regel die wel al eerder gezien hadden. die ingedruk en gaan rijden. op een paar km afstand van de bestemming gaf het systeem een scherpe bocht naar rechts aan.
op dat moment viel het kwartje, veel van de route bleek bekend, maar was ook zo want we stonden op de hoek van de shortcut naar ons hotel ipv het alpensia resort. chips! de bestuurder van de uit het weggetje komende koreaanse auto duidelijk gemaakt waar we naartoe moesten, waarna hij de koreaanse tekst van het alpensia resort activeerde en we weer 3 kwartier terug konden rijden. halverwege kwamen we de afslag langs waar we de highway
afgegaan waren naar de birdman.
Eindelijk onze belgische vrienden af kunnen zetten op het alpensia resort. nog even getracht om info te krijgen over het wedstrijdprogramma voor morgen, maar ja, ze spreken geen engels dus daar ga je niet uitkomen.
tijdens het ronddrentelen door de hal signaleerden we Wouter die binnen kwam lopen met daarachter de rest van het team incl. de twee coaches.
met hen hebben we nog gezellig een half uurtje doorgebracht, leuke foto's genomen, iedereen zijn verhaal even aangehoord en met ze nog gehad over de wedstrijd van morgen. nou ze zijn er klaar voor
Claudia miste ons wel een beetje zei ze...ze was dus reuze blij ons te zien. Oscar in de tussentijd nog een paar pins gescoord, team NL ging eten en wij zijn ook weer teruggereden naar ons elf pension in de mountains.
Het laatste stukje van de weg was door het smeltwater en deels gesmolten sneeuw en ijs totaal onberijdbaar geworden. een medewerker van Chang stond daar met een pick-up klaar, we konden de auto parkeren, net als een net aangekomen franstalig stel, en konden met zijn allen instappen voor het laatste stukjes. Ook de franse taal weer even bijgespijkerd. in de auto plaats voor 5 en we waren met 6 man incl. de bestuurder. bestuurder laten staan en zelf naar boven rijden uiteraard geen optie dus Hans mocht als een echte indiana jones in de bak achterin, en hij moest zich werkelijk goed vasthouden, het leek wel een achtbaan rit.
bij de receptie aangekomen bij Chang (de manager) eten besteld en dat werd later bij onze deur afgeleverd en we konden gewoon afrekenen aan de deur met visa.
door beslag gehaalde gefrituurde kippepoten en vleugels, een portie zachte gegrilde kip met helaas wel van die zachtsompige vellen eraan en een bak met fruitsalade overgoten met een soort sojamelk. prima
gegeten. maar ja je voelt het al aankomen, Oscar vond het weer niets, gelukkig nog een voorverpakt broodje hamburger in de koelkast en daar heeft hij het mee gedaan.
Oscar heeft nog wat duits huiswerk gemaakt en dit was weer het einde van deze dag. Morgen nu hopelijk echt de 1e wedstrijd. weltrusten voor jullie vast allemaal, het is nu bij ons na twaalven snachts.