Ma 4 febr 2013 - Ingesneeuwd in de bergen!

jeetje, het is alweer morgen, time flies, het is al licht buiten. Voorzichtig doe ik het rolgordijn omhoog om te zien hoeveel sneeuw er bij gevallen is vannacht. Jeetjemeteetje, da's een boel sneeuw, schrik ervan! Ga er meteen uit want dit bed is toch geen uitdaging om te blijven liggen, dus stap ik voorzichtig over Oscar heen die op de grond ligt naast ons, en loop naar de kamer om door het grote raam te kijken.
Wat direkt opvalt is dat alle auto's nog op het park aanwezig zijn, je ziet niet dat er auto's vertrokken zijn, dat is geen goed nieuws! Oscar en Hans inmiddels ook wakker.
Na snel ffe wat te hebben gegeten, zijn we buiten gaan kijken. zeker 20 cm was er vannacht nog bijgevallen. Dit konden we zien aan de houten traptreden die wij gisterenavond schoon hadden geveegd om naar boven te kunnen lopen.
Overal zien en horen we mensen sneeuw scheppen, hun auto's uitgraven maar ook zien wij ouders met kids met een slede vertrekken om lekker van de berg naar beneden te glijden. De huskies hadden veel lol met zoveel mensen die heen en weer aan het draven waren in de sneeuw. Die beesten zijn echt aantrekkelijk om te aaien maar ze stinken vreselijk, er komt echt een enorme meur vanaf.
Erg apart is het feit dat opeens over het hele park luide muziek te horen was van o.a. Andrea Boccelli. Het leek wel alsof Chang het voor ons gezellig wilde maken buiten omdat we toch nog niet weg konden gaan. Deze muziek en het witte landschap vond ik echt een geweldige combinatie, er waren er 2 bij mij die deze mening niet met mij deelden.
We baalden eerlijk gezegd wel als een stekker want we hadden graag naar de ski-piste willen gaan om de divisioning bij te wonen en waar nodig
een helpende hand te bieden aan het ski-team. Dat konden we echt wel vergeten vandaag.
De eerste auto's konden het park pas verlaten rond 13.00 uur! Hans en Oscar waren al aan de slag gegaan met scheppen en een sneeuwschuiver
om de weg op het park berijdbaar te maken en de auto vervolgens uit te graven, zodat wij ook konden gaan vertrekken.
Aangezien het inmiddels 13.30 uur was geworden had het geen zin meer om richting de skipiste te gaan omdat we dan zeker nog eerst een uur
moesten rijden. Aangezien wij voor het donker, dus voor 1800 uur zeker weer hier thuis wilden zijn, moesten we toch een ander plannetje
gaan bedenken. Chang vertelde ons dat Phoenix Park hier in de buurt lag en dat daar vele ski-mogelijkheden waren. Daar had Oscar zeker wel
oren naar. Nu nog het navigatiesysteem zo ver krijgen dat dit ons daar gaat brengen... dat viel zeker niet tegen, inmiddels is Hans een expert
geworden daarin dus na ffe zoeken vonden we Phoenix Park, dat zou slechts 20 minuutjes rijden zijn... Alle spullen mee, handschoenen, mutsen, skibrillen, creditcard en uiteraard een goed humeur. Spannend, we gaan weer iets nieuws ontdekken in dit verre land maar eerst maar eens zorgen dat we veilig glijdend heelhuids, zonder deuken en het liefst zonder tegenliggers, naar beneden komen over de besneeuwde bergweg. Het zweet stond vast alweer tussen Hans zijn bilnaad maar stoer als ie is zegt ie daar niks van uiteraard maar je kon het wel van zijn gezicht aflezen (en ook van de opmerkingen af en toe)
In een kolonne van 6 auto's, zonder sneeuwbanden, gingen we bergafwaarts. Het leek wel alsof we in een attraktie van de Efteling zaten, je weet wel, in zo'n bootje van it's a small world....net als dat bootje ging ook onze auto over dat weggetje naar beneden, door de hoge zijkanten werd ons karretje op het rechte pad gehouden. Maar zoals in elke berggebied de regel is, heeft het naar boven rijdend verkeer
altijd voorrang. Dus een aantal keer moest de hele kolonne weer achteruit omhoog om de naar boven rijdende auto's te laten passeren.
Dit had wel een voordeel, hetgeen wat wij de eerste keer in het voorbij rijden gemist hadden, konden we nu voor de 2e keer rustig op ons gemak
nog eens bekijken en in sommige gevallen beter fotograferen. We kwamen langs een soort bijkeukentje, waar we naar binnen konden kijken, en daar hingen de vissen aan een droogrek.. jaja alles kan hier hoor in zuidkorea, hier kun je er meer dingen aan hangen dan alles wasgoed haha.
Maar applausje voor de chauffeur, we kwamen weer zonder kleerscheuren beneden! YEAHHHH! wat een overwinning! Op naar Phoenix Park.
De snelweg was goed te berijden. Toen we daar aankwamen konden we onze auto precies parkeren op de plek waar we moesten zijn, heel groot stond er op de gevel ticket office ski rent. Het leek wel een groot winkelcentrum, met binnen ook roltrappen naar een 1e etage en heel veel van die wintersportshopjes.
In de folder zagen we gigantisch hoge prijzen staan voor een halve dag skihuur en skipassen, rond de 100 euro per persoon....Nou dat gaat 'm niet worden voor een paar uur skieen, van dat geld kunnen we andere dingen doen. Maar je weet maar nooit..., toch ffe proberen om een special price te krijgen bij de ticketoffice, wie weet spreken ze daar wel engels? en ja hoor, we hadden geluk, een koreaans engels sprekend wijfie achter de kassa! can we get a special price for 3 hours skiing? we
are from the Netherlands and we are from the special olympics wintergames? nou ze deden echt niet moeilijk hoor, de bigboss kwam erbij en we kregen onze speciale prijs, tot half 5 skieen zou 154.000 won moeten kosten. ffe omrekenen, dat is dus ongeveer 115 euro! Nou voor dat geld willen we het wel meemaken om hier aan de andere kant van de wereld zelf het skigebied te verkennen! wow, wat spannend! Dus naar binnen op weg naar de ski-rent department.
Daar stonden wat van die koreaantjes klaar voor ons, dat moet geld kosten hoor om daar gewoon 8 man achter de toonbank te zetten, terwijl er bijna geen kip te bekennen was daar in die tent. Eerst de ski's gekregen, toen de schoensessie, wat een gedoe, die schoenen passen mij natuurlijk nooit want die koreaantjes hebben niet van die
volle hollandse kuiten zoals ik ze helaas wel heb. Ze gaven wel goed hulp want ze kwamen persoonlijk helpen onze schoenen dicht te doen, zeker nadat ik bij het eerste paar een schreeuw gaf van au toen de schoen dicht moest, paar 1 ging dus niet, paar 2 ook niet, ffe wachten ze wisten nu welke schoenen het voor mij moesten worden, paar 3 een maat groter maar nog geen deze schoen niet dicht, chips, ski-avontuur gaat nu niet door of? jippie, paar 4 nog in de aanbieding van Head.
Deze hebben we dus maar genomen want ze pasten in ieder geval gewoon dicht alleen was de schoen wel 2 maten groter, maar dan hadden mijn teentjes lekker de ruimte! wow, kreeg nu toch een beter gevoel niet een aparteling te zijn die geen enkele schoen past.
Toen moesten we een muntje hebben om onze normale schoenen in een kluisje te deponeren, geen muntje dus alleen creditcard, dat gaat niet lukken, na veel aandringen een dealtje gemaakt met die koreaantjes bij de schoenverhuur om onze schoenen gewoon ffe onder de toonbank te zetten als uitzondering. Gelukt! Nu op weg naar de berg. Buiten gekomen hebben we uitgezocht welke lift we konden nemen. Het was vrij eenvoudig weergegeven, groen was voor beginners dus daar zijn we in de stoeltjes-
lift naar boven gegaan. Erggg koud in die lift, het was niet zo'n luxe gevalletje met een plexiglas ervoor zodat we uit de wind konden zitten, maar ffe doorbijten dus.
De afdaling was prachtig en ook goed te doen door Hans. Petje af hoor, hij heeft gewoon weer geskied alsof hij al jaren op de latten staat. Vast goede ski-leraar gehad?
Oscar heeft natuurlijk wat meer uitdaging nodig dan alleen die beginnersbaan. Een engelssprekende koreaan opgezocht en gevonden, hij zei dat je voor de andere lift toch wel echt goed moet kunnen skieen! steile, lange afdaling! Ik vertrouwde dat niet voor mijzelf ook omdat mijn schoenen niet echt goed zaten maar Oscar wilde uiteraard niet alleen gaan. Daarom het leukste en betrouwbaarste koppie uitgezocht die ook die lift inging, en in engels gevraagd of hij misschien mijn zoon een afdaling wilde meenemen. Dat was no problem. Dus hop Oscar met
dat mannetje mee gestuurd. Wij hebben een tijdje staan wachten onderaan die piste, totdat hij weer verscheen. Geweldige afdaling mam, dat kun jij ook makkelijk hoor. Nou als jij mijn
skileraar bent ga ik wel mee, en zo is het dus gegaan. Het was inderdaad een geweldige afdaling. Ik had wel moeite met de vele sneeuw die erop lag maar dat is altijd beter dan veel ijs. Ik was best trots op mezelf dat ik met hem meegegaan was die afdaling af. Safe beneden gekomen en heerlijk geskied. Paar afdalingen gedaan en rond 16.30 uur zijn we ermee gestopt. Alles weer ingeleverd, nog even wat boodschapjes
voor het ontbijt gedaan van morgen en een snelle hap voor nu en op naar ons pensionnetje in die fijne hoge mountains.

Bij ons beroemde laatste bergweg aangekomen konden we het eerste stuk daarvan relatief met aardige snelheid doorkomen, want je weet als je stil staat dat je dan nooit meer weg komt. Zodra wij bij de laatste 90 graden bocht waren aangekomen hadden we geen grip meer dus moesten de hulptroepen weer gehaald worden. Laatste stuk weer
naar boven gesleept. Maar we waren dit keer toch al best ver gekomen, zelfs Chang stond er verbaasd van en zei: good driver!
We waren dit keer vroeg in ons hutje, 17.15 uur, dit hadden we nog niet eerder meegemaakt, meestal was het donker als we thuiskwamen.
Chang eten voor ons laten bestellen en dat werd weer keurig aan de deur gebracht. dit keer wat koreaans varkensvlees, volgens de uitleg van Chang kwam het van een varkenspoot en zou een echte delicatesse moeten zijn (wat het dus niet was) Het bot met het gewricht en allerlei daaraanhangend vette meuk lag onder een paar plakken
gesneden vlees met de smaak van gegrilde beenham), een andere bak met fruitsalade was heerlijk en verder nog een bak met kip en groenten. Al met al goed van gegeten maar dure prijs betaald.
Daarna lekker gaan douchen want we waren door en door koud van het skieen vanmiddag.
Hans ligt nu op de warme vloer TV te kijken (slaapt al bijna eerlijk gezegd) we missen een bank hier, Oscar ligt te snurken en ik ben het verslag van deze dag aan het tikken. morgen laatste dagje en dan lekker
woensdagavond weer in mijn waterbedje! wat een heerlijk vooruitzicht! Morgen vroeg op want we gaan naar de skipiste voor de laatste wedstrijd dus moeten hier toch wel om 0830 uur vertrekken om op tijd te zijn. Morgenavond vindt ook nog de sluitingsceremonie plaats tot 21.30 uur, dus daarna moeten wij nog terug naar ons pension, gaat weer een latertje worden dan! en woensdag terug naar Hollanda!
Tot morgen!