Wo 6 febr - de terugreis naar Nederland!

Piep piep piep dat is die k-wekker weer, nee ik wil er nog niet uit, ben nog zo moe... na 5 min weer, piep piep piep.....holy shit we moeten opschieten bedenk ik me nu, maar 5.5 uur geslapen, buiten is er weer sneeuw gevallen, jeetje kan geen sneeuw meer zien. Maar we gaan lekker naar huis, heb er zin in!!!! Snel gaan douchen en een ontbijtje in elkaar geflanst van laatste toastjes en yoghurt. Alles in de
koffers gepropt, help we hebben geen weegschaal hier, hoe weet je nu of je niet over het maximale aantal kg gaat...nou op de gok dan maar. Wat heeft een mens toch een troep en in mijn geval altijd te veel kleding bij zich...moet dat allemaal nog in die koffers, vraagt Hans? Komt goed hoor zeg ik, prop prop, klaar zijn de haantjes voor vertrek. Auto uitgraven, worden we al experts in, en om 08.15 uur vertrokken naar Incheon airport.
Nu maar hopen dat we zonder die sneeuwkettingen, voor de laatste keer, veilig beneden komen en niet het ravijn inrijden. Gelukt dus, anders kon ik dit niet schrijven.
We moesten ong. 4 uur rijden. Op de snelweg hebben we verschillende stukken geen hand voor ogen kunnen zien vanwege de mist en de vele sneeuwval, al met al waren we keurig op tijd. Het laatste stuk nog over de Incheon bridge naar het vliegveld en rond 11.30 uur waren we op de parkeerplaats waar we onze huurauto weer achter moesten laten.
De meneer van Sixt was er nog niet maar dat duurde niet lang, om 12.00 uur de sleutel overhandigd, alles in orde en hup op zoek naar de gate waar we onze koffers kwijt konden.
Ingecheckt had ik ons al in onze hut via internet, op dezelfde fijne plekken (rij 27) als Tanja (onze buuf die bij KLM werkt) ons ook op de heenweg had gezet. Bij een zelfincheckterminal onze
boardingkaarten uitgeprint, dat leek moeilijk maar was echt een makkie zeg, en de koffers weggebracht bij de drop-off. Nu werd het nog spannend of we moesten bij betalen voor het aantal kg's of niet... gelukkig niet dus, pffff was ik ffe blij, koffers waren zo rond de 22 kg dus we waren trots op onszelf (het mocht max 23 kg zijn!). Daarna surprise!! Lopen we Dave, de Amerikaan tegen het lijf op de luchthaven! Ffe gezellig laatste gesprekje gehad, emails nogmaals gecheckt voor de zekerheid en nogmaals afscheid van elkaar genomen. Nu door de douane, weer gefouilleerd, schoenen uit, horloge af, riem af, ketting af,al het drinken in de prullebak, wat een gedoe, daarna nog ffe kijken in de taxfree winkels, kan niet te lang uiteraard want deze mannen houden niet van shoppen,( maar mijn tijd komt wel weer) en nog even lekker cappucinootje gescoord en meegenomen in het vliegtuig.
Meerdere teams zaten ook in ons vliegtuig, we zaten midden tussen team Ierland, nou dat hebben we geweten ook,wat zijn die gasten luidruchtig zeg, kon natuurlijk voor geen meter slapen door dat Ierse accent dicht bij mijn hoofd, mijn ogen bedekt met en slaapmasker maar toch lukte het niet, dus maar een aantal films gekeken, Het bombardement met onze Jan Smit, viel tegen helaas, Oscar deelde mijn mening, the amazing spiderman, de nieuwste, geweldig spannend! en Magic Mike gekeken, van die strippende mannen, nou dat kon ik wel gebruiken misschien ga ik er beter van slapen, niet dus, ik werd er alleen maar meer wakker van..hahaha en heb die film helemaal af gekeken, toen nog een potje gepacmand en getetrist tegen Oscar en eigenlijk vlogen die uren best snel om. We kregen genoeg te drinken en ook de 2 maaltijden waren heerlijk, vooral ook het toetje. Na het toetje lekker kopje koffie met baileys. Het rare is wel dat het helemaal niet nacht werd, opeens kwam zelfs de zon op terwijl het voor ons idee dus nacht was, echt vreemd om dat mee te maken.
Rond 18.10 uur zijn we veilig geland op Schiphol, wat was ik blij dat we er weer waren, ik kon meteen al mijn fantasieen over wat te doen als je neerstort lekker vergeten, want het is voorbij, we zijn weer veilig thuis. Onze vriend Eric Struijk kwamen we onderweg al tegen naar de aankomsthal toe, hij komt hier wel vaker dus had een speciaal pasje.
Leuk dat ie de moeite heeft genomen ffe te komen. Ondertussen kregen wij te horen dat ook Team NL al veilig geland was, maar we kwamen ze niet tegen. Wij gingen voor de zekerheid toch naar de infodesk om te vragen of wij er wel uit mochten gaan vanwege het feit dat wij tickets vanaf Dusseldorf hadden. Er werd ons medegedeeld dat wij verplicht waren alledrie nog door te vliegen naar Dusseldorf of anders een afkoopfee te betalen van 275 euro p.p. Nou mooi niet dus, dan maar doorvliegen naar Dusseldorf. Gelukkig konden wij de ontvangst van team NL wel meemaken dus gauw eruit, benieuwd wie er allemaal waren gekomen..
Wat een ontvangst! en wat een mensen, wat een mooie balonnen, bloemen, verklede mensen in oranje, prachtige spandoeken voor team NL maar ook voor Claudia apart. HOERA Claudia BRONS en ja hoor heel veel mensen die wij kenden maar ook familie zoals de beiden opa's en oma's,oom Johan, Tante Wilma, Oom Eric, Tante Nancy, Melissa en Jeffrey, Oom Robert,Tante Marielle, Merel en Timo. Fijn dat jullie er waren voor onze dochter en wat een prachtige spandoeken hadden ze gemaakt. Ook een grote zwarte aap ontbrak niet, wat zal ze die prachtig vinden. Het duurde best lang voordat team NL eindelijk verscheen, het was toch al over half 8 geworden...en wij moesten
om 20.00 uur weer door terug door de douane voor ons laatste stukje reis naar Dusseldorf om onze auto op te halen.
De tijd vloog om, veel mensen ffe gesproken,aan Claudia vertelt dat zij als verrassing bij opa en oma in Weesp mocht slapen omdat wij nog moesten doorvliegen naar Dusseldorf. Dat vond zij prima gelukkig!
Opeens kwam Schiphol TV haar interviewen maar wij konden daar helaas niet langer bij blijven, wij moesten door... iedereen gedag gezegd en hup het vliegtuig in naar Dusseldorf.
Het was een korte vlucht, we hebben er ong. 40 minuten over gedaan en we kregenwel nog een zakje zoutjes en wat te drinken in het vliegtuig, wat een service!
Onze auto stond ook nog steeds op dezelfde plek dus slechts 49 euro afgerekend aan parkeerkosten en we mochten onze bolide weer meenemen.
Onderweg hadden we het zeer zwaar om onze ogen open te houden, soms had je er zelfs geen erg in dat het gebeurde dat je wegzakte...toch petje af voor onze chauffeur
want hij heeft ons veilig thuis gebracht zo rond 01.30 uur. Wat geweldig, buiten allemaal slingers voor een welkom thuis voor Claudia en op de deur nog een tekst:
Welkom thuis, Brons, Claudia, toppertje! (broertje bedankt!)
Onze poezen waren zeer blij ons weer te zien, ze hielden niet op met knorren, wij hadden op dat moment weinig tijd, we wisten niet hoe snel we in bed moesten komen, en wat een luxe, wat een weldaad, wat lag ons bedje weer heerlijk, zo fijn! en nu lekker slapen... en straks wordt Claudia thuis gebracht...... weltrusten!

Bij deze maak ik van de gelegenheid gebruik iedereen te bedanken voor de leuke reacties op de reisverslagen, fijn dat dit zo gewaardeerd werd, dat gaf mij zeker de kracht om dit ons gehele verblijf vol te houden! THANKS!